Küçük Prensesin Hayalleri

Küçük Prensesin Hayalleri

Çok eski zamanlarda, görkemli kuleleri ve zengin topraklarıyla bilinen büyük bir krallıkta, sıradışı bir prenses yaşardı. Adı Tamara'ydı ve onun en bilinen özelliği, eşsiz hayalperestliğiydi. Küçük Tamara'nın zihni, renkli ipliklerle dokunmuş sayısız fantastik hikayeyle doluydu; anlattığında dinleyenleri, zamanın nasıl geçtiğini anlamadan saatlerce, hatta günlerce büyüleyebilir, en sıkıcı saray toplantılarını bile canlandırır, en suratsız muhafızların yüzünde bile nadir de olsa bir gülümseme yaratabilirdi. Onun hayalleri o kadar canlıydı ki, bazen gerçekle karıştırırdı. Hayal kurmayı ve anlatmayı seven küçük Tamara, Kral babası ve Kraliçe annesiyle sık sık krallığın yemyeşil arazilerinde uzun yürüyüşlere çıkardı. Bu yürüyüşlerde tuhaf bir özelliği vardı; ne kadar uzun olursa olsun, ne kadar yol kat ederlerse etsinler, ne ebeveynleri ne de yorgunluktan ayakları sızlayan hizmetliler kadar yorulmazdı. Sanki adımları onu yeni bir maceraya taşıyormuş gibi, her zaman enerjik ve hevesli kalırdı, etrafındaki dünyaya büyük bir merakla bakardı. Büyüdükçe, sarayın sıkı kuralları, törenleri ve etrafındaki koruma ağı ona dar gelmeye başladı. Kalbi, bilinmeyene, masallardaki büyülü yerlere duyduğu merakla dolup taşıyordu. Bir gün, en sevdiği masallardaki cesur kahramanlar gibi, kendi başına, heyecan dolu bir maceraya atılmaya karar verdi. Muhafızları oyalayan küçük bir yaramazlıkla, neşeyle koşturarak, sarayın gizli bahçe kapısından ustaca sıyrıldı ve krallığı çevreleyen kadim ormanın derinliklerine doğru özgürce yürüyüşe daldı. O anda, ormanın gölgeleri arasında onu fark etmeden, endişeli bakışlarla takip eden bir çift göz olduğunu fark etmemişti, sanki ormanın kendisi bile onun macerasını izliyormuş gibiydi.

Prenses Tamara, ormanın fısıltıları, toprağın nemli kokusu ve çeşit çeşit çiçeğin tatlı esansları arasında yaptığı bu gizli ve özgür yolculuktan tarifsiz bir keyif alıyordu. Yürükçe, ağaçların gövdelerindeki yosunlu desenleri inceliyor, güneş ışığının yaprakların arasından süzülüşünü izliyor, daha önce hiç görmediği renkte ve şekilde yepyeni çiçekler ve bitkiler keşfediyordu. Her birinden küçük, hatıra niteliğinde bir yaprak veya narin bir çiçek örneği alıp ipek kesesine koyuyordu, sanki ormanın sırlarını bir bir topluyormuş gibi. Yürüyüşünün derinliklerinde, onu durduran, gözüne hiç beklemediği, nefes kesici bir güzellik takıldı: Etrafındaki tüm yeşillik ve kahverengilik arasında, adeta kendi içinden gelen bir ışıkla parıldayan, şeker pembesi renginde, narin, kadifemsi taç yaprakları olan, daha önce gördüğü hiçbir şeye benzemeyen sihirli bir çiçek. Çiçeğin etrafında havada ince, pırıltılı bir enerji dalgalanıyordu. Merakına ve maceraperest ruhuna yenik düşen Tamara, uzandı ve çiçeğin taç yapraklarından birine hafifçe dokundu. O anda, etrafındaki orman bulanıklaştı, kuş sesleri uzaklaştı, kulakları uğuldadı ve sanki görünmez, tatlı bir rüzgar onu alıp gökyüzüne doğru nazikçe yükseltti. Gözlerini yeniden açtığında, kendini tamamen başka, inanılmaz bir yerde buldu. Karşısında uzanan manzara, en çılgın hayallerinden bile daha inanılmazdı: ayaklarının altında yumuşacık, bulut gibi, toz pembe çimler vardı, gökyüzünde pamuk şekerden yapılmış gibi duran devasa, bembeyaz bulutlar yüzüyordu ve uzakta, kremadan yapılmış gibi görünen parlak beyaz kubbeler, minareler yükseliyordu. Havada minik, ışıl ışıl, rengarenk kanatlı periler neşeyle uçuşuyor, etrafta ise birbirinden lezzetli görünen rengarenk pasta ve şekerlemelerle, çikolata şelaleleriyle donatılmış masalar duruyordu. Gördükleri karşısında küçük kalbi heyecandan ve şaşkınlıktan hızla çarpmaya başladı. "Bu... bu gerçek olamaz!" diye fısıldadı kendi kendine. Bir an nerede olduğunu anlamaya çalışırken, hemen yanına, kanatları kelebek kanatları gibi saydam ve pırıltılı, saçları güneş ışığı gibi altın rengi ve gözleri en parlak zümrüt kadar yeşil olan narin, ışık saçan bir peri süzülerek indi.

Prenses Tamara'nın hayalperest ruhu, bu inanılmaz manzarayı idrak ettiğinde büyük bir sevinçle doldu. Gördüğü her şeyin, tarifsiz bir güzellikle parıldayan bu dünyanın aslında kendi zihninin, kendi en derin hayallerinin ve anlattığı tüm o hikayelerin bir yansıması olduğunu anladı. Peri, nazik sesiyle ona gerekli açıklamayı detaylı bir şekilde anlattı. "Hoş geldin, sevgili Tamara, Hayal Kapısı Çiçeği'nin seçtiği kişi," dedi peri. "Ormanda bulduğun o şeker pembesi çiçek, sıradan bir çiçek değildir. O, hayal gücünün ve kalbinin saflığının bir anahtarıdır. Yalnızca kalbi en saf, hayal gücü en geniş olanlar ona dokunduğunda, çiçek onlara bu kapıyı, yani kendi hayallerinin dünyasına geçişi bahşeder. Burası, senin zihninin krallığıdır. Gördüğün her detay, kurduğun her hayal, anlattığın her hikaye burada can bulur." Peri, Tamara'nın gözlerinin içine sevgiyle baktı. Tamara, peri'nin sözlerini dinlerken içini tarif edilemez, uçsuz bucaksız bir mutluluk kapladı. Gördüğü her şeyin, yıllardır zihninde yaşattığı, kelimelere döktüğü, bazen sadece kendi kendine fısıldadığı hikayelerin somutlaşmış, nefes alan hali olduğuna inanamıyordu. O küçük, narin görünen çiçek, ona paha biçilmez bir hediye vermişti: kendi hayal gücünün krallığına giriş bileti ve hayallerinin gerçek olabileceğini görme fırsatı. Bu keşif, prensesi tarifsizce mutlu etti ve içindeki hayal gücü ateşini daha da harladı.

Tamara, bu muhteşem hayal dünyasında sonsuza dek kalmak, krema kubbeleri arasında dolaşmak, uçan perilerle oyunlar oynamak, pasta nehirlerinde yüzmek istiyordu. Ancak peri'nin yüzündeki ifade bir an için ciddileşti. "Sevgili prenses," dedi yumuşak ama uyarıcı bir sesle, "Burada geçirdiğin her an çok değerlidir ve bu dünya senin enerjinle beslenir. Ancak bu dünyanın da kendi kuralları vardır. Güneş gerçek dünyada tamamen batmadan, geldiğin o şeker pembesi çiçeğe tekrar dokunarak geri dönmelisin. Eğer zamanında ayrılmazsan, bu hayal dünyası dengesini kaybedebilir, senin enerjinden yoksun kalınca solmaya başlar ve seni burada, solan hayallerinin arasında büyük bir karanlık bekler. Belki de hayallerinin tamamı, tıpkı bu dünya gibi solup gider ve onları bir daha hiç bulamazsın..." Bu uyarı, Tamara'nın küçük kalbini ürküttü ve onu gerçek dünyanın sorumluluklarını hatırlattı. Ayrılık vakti geldiğinde, bu inanılmaz yerden, kendi hayallerinden ayrılma düşüncesiyle içini derin bir hüzün kapladı. Gözleri dolmuştu. Peri kızı, Tamara'nın üzüntüsünü görerek şefkatle gülümsedi, altın sarısı kanatlarını hafifçe çırptı. "Üzülme, sevgili Tamara. Burası her zaman senin kalbinde ve zihninde var olacak, bir anı olarak yaşayacak. Ve eğer Hayal Kapısı Çiçeği'ne iyi bakar, onu sevgiyle, şefkatle beslersen, o sana kapılarını belki bir gün tekrar açar, ya da belki hayallerini gerçek dünyana farklı şekillerde taşımaya devam eder. Unutma, sihir, sadece dokunduğumuzda değil, inandığımızda da var olur. Hayallerine ve onları besleyen çiçeğe iyi bak." Tamara, peri'nin sözlerini dinledi, kalbine kazıdı. Son bir kez etrafındaki pastadan tepelere, uçuşan perilere, şekerden ağaçlara baktı ve peri'nin gösterdiği yöne, gerçeğe dönüş yoluna ilerledi. Ormana geri döndüğünde, kendini tam da o sihirli çiçeğe dokunduğu yerde buldu. Güneş batmak üzereydi ve ormanın gölgeleri uzuyordu. Çiçeğe minnetle dokundu ve kendini yeniden bildiği, tanıdığı ormanda buldu, ama kalbi bu inanılmaz deneyimin canlı anılarıyla ve peri'nin sözleriyle doluydu. Krallığa döndükten sonra, o günü hiç unutmadı. Her gün gizlice ormana giderek o şeker pembesi çiçeği buldu. Onu narin elleriyle suladı, etrafındaki yabani otları temizledi, onunla konuştu, sevgiyle besledi. Çiçek, Tamara'nın şefkatiyle canlandı, daha parlak, daha canlı renklere büründü ve etrafına daha güçlü bir pırıltı yaymaya başladı. Ve gerçekten de, çiçeğe baktıkça, ona dokundukça veya sadece yakınında durdukça, Tamara'nın zihni yeni ve daha canlı, daha detaylı hikayelerle doluyordu. Sanki çiçek, ona her hayalini daha da belirginleştirerek, gerçek hayata taşıyor, ilham veriyordu. Ara sıra, en güçlü hayal kurduğu anlarda, çiçeğin parıltısı artar ve Tamara kısacık bir an için, hayal dünyasının o toz pembe çayırlarını, krema kubbelerini veya uçuşan perileri yeniden görebilirdi, sanki bir pencereden bakar gibiydi.

Prenses Tamara, Hayal Kapısı Çiçeği'ne bakmayı hiç bırakmadı, çünkü biliyordu ki o çiçek sadece hayal dünyasına açılan sihirli bir kapı değil, aynı zamanda kendi içindeki hayal gücünün ve kalbinin saflığının bir aynasıydı. Çiçek canlandıkça, Tamara'nın hikayeleri daha da güzelleşti, daha da büyülü hale geldi. Anlattığı masallarla krallığına neşe, ilham ve umut getirdi. Bu masal, bize hayallerimizin ne kadar değerli, ne kadar güçlü olduğunu, onları besleyip koruduğumuzda hayatımızı nasıl zenginleştirebileceğimizi, gerçek dünyanın içinde bile sihrin var olabileceğini ve en önemlisi, kendi içimizdeki sihrin, en parlak ve narin çiçekler kadar özen ve şefkat istediğini hatırlatır. Prenses Tamara'nın hikayesi, hayal gücünün en büyük ve en güzel krallık olduğunu gösteren ebedi bir masal olarak nesilden nesile anlatıldı, dinleyenlerin kalplerine hayal kurma cesareti aşıladı.

WORD Olarak İndir

PDF Olarak İndir

İnstagramda takip et

YouTube Kanalımıza Abone Ol

WhatsApp Gruplarımız

Tüm Grupları Görmek İçin Tıklayın

Konu Etiketleri:

Benzer İçerikler:

• Niloya ve Boz Ayı

• Ben Bir Küçük Fareyim Masalı

• Uçan Atlar Ülkesi

• Sihirli Yıldız Tozu

• Uzak Diyarların Çobanı

• Akıllı Çoban Aldatan Kuşları

• Akça Kaz Masalı

• Yedi Renkli Gül Bahçesi

• Akıl ve Talih Masalı

• Keloğlan İle Dev Anası